(z cyklu: „Niezwykłość Natury”)
Podbiał
pospolity, to roślina o żółtych drobnych kwiatach zebranych w
koszyczki i dużych liściach od spodu białawo owłosionych. Dla
jednych jest ona chwastem, dla innych rośliną leczniczą. Kwitnie
od marca do maja.
Podbiał
pospolity, zwany inaczej: ośla stopa, końskie kopyto, białkuch,
boże liczko, kniat, kaczyniec, grzybień, rośnie dość dziwnie,
gdyż najpierw rozwija
się jego
kwiatostan (marzec), a dopiero potem liście (kwiecień).
Kwiaty po przekwitnięciu
przekształcają się w tzw. puch kielichowy,
który służy do rozsiewania nasion.
Puch
kielichowy tworzy bardzo sprytny aparat lotny,
który ułatwia długie utrzymywanie się nasion w powietrzu i
roznoszenie ich nieraz na bardzo duże odległości.
Podbiał
pospolity w uprawach rolnych uznawany jest za
chwast i skutecznie niszczony. Natomiast w ziołolecznictwie uznawany
jest jako skuteczny lek. Ze względu na zawartość śluzu oraz
garbników stosowany jest
głównie jako środek
wykrztuśny przy astmie, przewlekłym kaszlu i zapaleniu oskrzeli.
Zewnętrznie zaś stosowany jest przy schorzeniach skórnych, takich
jak: wrzody, czyraki, odciski, oparzenia, a także przy pękających
brodawkach u karmiących kobiet. Podbiałem leczyli już starożytni
medycy.
A dla tych,
co się ani na uprawach nie znają ani na ziołolecznictwie, podbiał
jest przede wszystkim radosną oznaką nadchodzącej wiosny, gdyż
należy do roślin, które już w marcu, jako jedne z pierwszych,
wyłaniają się spod topniejących śniegów.
HKCz
28.08.2013
